Καβαλιέρι, Φραντσέσκο Μποναβεντούρα

(Francesco Bonaventura Cavalieri, Μιλάνο 1598 – Μπολόνια 1647). Ιταλός μαθηματικός. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός του τάγματος των ιησουιτών. Του δόθηκε έτσι η δυνατότητα να ασχοληθεί με τα μαθηματικά, ιδιαίτερα με το έργο του Ευκλείδη. Διετέλεσε καθηγητής στην Μπολόνια από το 1629 έως τον θάνατό του. Το 1635 δημοσίευσε το έργο του Geometria indivisibibus continuorum nova quadam ratione promota (Μέθοδος για την ανάπτυξη μιας νέας γεωμετρίας των συνεχών αδιαιρέτων), με το οποίο εισήγαγε την έννοια του συνεχούς αδιαιρέτου, που αποτελεί τον πρόδρομο της έννοιας του διαφορικού. Γι’ αυτό τον λόγο μπορεί να θεωρηθεί –μετά τον Αρχιμήδη– ως πρόδρομος του απειροστικού λογισμού. Ο Κ. κατόρθωσε να λύσει διάφορα προβλήματα που είχαν τεθεί από τον Κέπλερ, όπως τον υπολογισμό του εμβαδού μερών του επιπέδου που περικλείονται από μεικτή γραμμή, ένα τόξο της οποίας είναι τόξο παραβολής ή τόξο υπερβολής. Η αρνητική κριτική του Γκολντέν στο έργο του Κ. συνέβαλε στην τελειοποίησή του, η οποία αντιπροσωπεύεται από το έργο του Έξι γεωμετρικέςασκήσεις, που δημοσίευσε το 1647.